Przemoc w rodzinie

Pomoc w nagłej sytuacji

Jeżeli Tobie lub dzieciom zagraża niebezpieczeństwo zawsze dzwoń na policję pod numer

999

Jest to brytyjski numer alarmowy na policję, pogotowie i straż pożarną.

Po połączeniu powiedz "police" i podaj swój adres. Postaraj się wyjaśnić, co się dzieje.

Specjalistyczne wsparcie

Vesta oferuje kursy dla osób doświadczających przemocy domowej oraz dla tych, którzy przemoc stosują.

07545075093

info@vestasfs.org

Oferujemy bezpłatne wsparcie dla Polek/Polaków doświadczających przemocy w Manchesterze

Materiały edukacyjne związane z przemocą i działaniem opieki socjalnej ds dzieci dostępne są tutaj.

Organizacje lokalne

Na terenie Wielkiej Brytanii działa wiele organizacji ds przemocy w rodzinie, które udzielają specjalistycznej pomocy rodzinom dotkniętym tym problemem.

Dane organizacji działających w Twoim rejonie możesz znaleźć na stronie Women's Aid.

Women's Aid

Krajowe infolinie

Jeśli chcesz uzyskać informacje o dostępnej pomocy możesz zadzwonić do ogólnokrajowych telefonów zaufania dla ofiar przemocy domowej.

Anglia

Refuge’s National Domestic Abuse Helpline – 0808 2000 247

Walia

Live Frear Free - 0808 80 10 800

Istnieje możliwość skorzystania z pomocy tłumacza.

0300 365 1700

Polska bezpłatna infolinia dla ofiar przemocy domowej w Wielkiej Brytanii (Opoka)

Czym jest przemoc w rodzinie?

Rząd brytyjski definiuje przemoc w rodzinie jako: „jakiekolwiek zachowanie lub wzorzec zachowania, w którym używa się kontroli, przymusu, gróźb, przemocy lub znęcania się (fizycznego, psychicznego, seksualnego, finansowego) pomiędzy osobami powyżej 16 roku życia, które są lub były w związku lub które są członkami rodziny, bez względu na płeć lub seksualność”.

Do przemocy dochodzi nie tylko w małżeństwie, można jej doświadczać ze strony byłego partnera, chłopaka, rodzeństwa i innych członków rodziny. Najczęstszymi ofiarami przemocy są kobiety, ale zdarza się, że są nimi również mężczyźni.

Przemoc w rodzinie nie zawsze wiąże się z przemocą fizyczną i może przybierać różne formy. Jest to wzorzec agresywnego i kontrolującego zachowania, poprzez które sprawca próbuje uzyskać władzę nad ofiarą.

O przemocy możemy mówić, gdy zaistnieją dwa podstawowe warunki. Po pierwsze przemoc służy przede wszystkim realizacji celów jednostki, która ją stosuje. Po drugie, przemoc jest działaniem możliwym wtedy, kiedy istnieje nierównowaga sił, jest nadużyciem własnej przewagi fizycznej lub społecznej (to znaczy władzy) po to, aby wymusić na drugim człowieku określone zachowanie. Przemocą zatem należy nazwać wszystkie nieprzypadkowe akty naruszające osobistą wolność jednostki, które przyczyniają się do fizycznej albo psychicznej szkody drugiego człowieka i które wykraczają poza społeczne normy wzajemnych kontaktów międzyludzkich.

Przemoc można podzielić na:

fizyczną – naruszenie nietykalności fizycznej, czyli: szarpanie, kopanie, popychanie, krępowanie ruchów, policzkowanie, ciągnięcie za włosy, duszenie, przypalanie papierosem.
psychiczną – naruszenie godności osobistej, czyli: poniżanie, wyśmiewanie, wyzywanie, ciągłe krytykowanie, oskarżanie, grożenie, szantażowanie, ograniczenie kontaktów z innymi ludźmi, ograniczanie snu, pożywienia, wmawianie choroby psychicznej.
seksualną – naruszenie intymności, czyli: gwałt, wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowanych zachowań seksualnych, dotykanie miejsc intymnych, zmuszanie do współżycia z innymi osobami.
ekonomiczną – naruszenie własności, czyli: odmawianie pieniędzy na utrzymanie, odbieranie zarobionych pieniędzy, zakazywanie podjęcia pracy, kradzież, sprzedawanie dóbr wspólnych bez ustalenia.

Skutki każdego rodzaju przemocy są zawsze bardzo dotkliwe. Osoba pokrzywdzona niejednokrotnie nie zdaje sobie sprawy z tego, że stała się ofiarą i potrzebuje pomocy. Poza oczywistymi skutkami przemocy fizycznej, takimi jak obrażenia ciała, siniaki, stłuczenia czy zadrapania, występuje szereg niewidocznych dla oczu symptomów takich jak bezsenność, zespół stresu pourazowego, obniżona samoocena, bezpodstawne poczucie winy, strach, utrata nadziei, czy obawy przed życiem bez sprawcy przemocy.

Zespół stresu pourazowego

Zaburzenie to jest wynikiem poważnych sytuacji zewnętrznych, takich jak narażenie na utratę życia lub zdrowia. Zasadniczo źródłem stresu pourazowego mogą być klęski żywiołowe, wojny, wypadki drogowe, przestępstwa, przemoc w rodzinie czy gwałt. Jeśli mówimy o przemocy, już sama groźba jej użycia może wywołać silne skutki psychiczne u ofiar. Bardzo często sprawcy przemocy potrafią tylko spojrzeniem lub charakterystycznym zachowaniem wywołać u swoich ofiar paraliżujący strach i uległość. Zespół stresu pourazowego prowadzi do nienaturalnych zachowań podczas zwykłych czynności. Ofiara może odczuwać trudności w koncentrowaniu się, wybuchy gniewu, zwiększone pobudzenie, przesadne reakcje na prozaiczne sytuacje.

Uzależnienie od sprawcy i mechanizm działania przemocy

Sprawca przemocy niejednokrotnie próbuje od siebie uzależnić ofiarę. Najczęściej próbuje wpłynąć na jej poglądy, przekonania, uczucia, postawy, tak aby łatwiej mu było manipulować całym życiem ofiary. Początkowo może to być jedynie próba zmiany światopoglądu i sposobu postrzegania poszczególnych wydarzeń, natomiast często taka próba rozwija się do stopniowego odcinania ofiary od kontaktów z innymi ludźmi. Sprawca krytykuje znajomych, czy rodzinę partnera, wyraża niezadowolenie z pracy ofiary, czego skutkiem jest powolne odcinanie się od całego świata, który ofiara budowała latami. Kiedy sprawca przemocy postawił na swoim, a jego ofiara zaprzestała kontaktów ze światem zewnętrznym, sprawca zaczyna niszczyć wizerunek ofiary w jej głowie.

Zaczyna przypominać jej poniżające sytuacje, przedstawia ją w najgorszym świetle tak, aby po czasie sama stwierdziła, że zasługuje na takie traktowanie. Gdy ofiara uwierzyła, że powinna być poniżana, bo na to zasługuje, sprawca aby spotęgować strach , demonstruje swoją siłę, grozi, zmusza ofiarę do robienia upokarzających czynności, pod groźbą skrzywdzenia jej lub dzieci. Aby jeszcze bardziej przywiązać do siebie ofiarę, sprawca od czasu do czasu okazuje pobłażliwość. Zaprasza na kolację, kupuje kwiaty, prezenty, zachowuje się jak w normalnym związku . Cały ten mechanizm powoduje całkowitą zmianę obrazu własnej osoby. Ofiara zaczyna myśleć o sobie jak o kimś gorszym, jest wyczerpana, ponieważ całe jej życie kręci się wokół zaspokajania potrzeb swojego partnera. Bardzo trudno jest wydostać się z takiego stanu. Ofiara tak głęboko wierzy, że sprawca postępuje słusznie, że nie potrafi dostrzeć problemu. U ofiary pojawia się bezsilność, brak chęci do jakichkolwiek zmian. Tzw. wyuczona bezradność zdaża się bardzo często u ofiar przemocy, natomiast najbardziej narażone na nią są osoby w młodym wieku, pozostające długi okres w krzywdzącym związku jak również w momencie, gdy kobieta nie ma wpływu na żadną sytuację czy decyzję przez długi czas.

Najważniejszym morałem, jaki płynie z opisanych mechanizmów, jest to, że każda ofiara była kiedyś poza krzywdzącym ją związkiem, prowadziła swoje życie własnymi siłami i była w stanie to robić. To, czego nauczył ją sprawca da się oduczyć przy odpowiednim wsparciu specjalistów i bliskich osób. Niezależnie ile lat ofiara przebywała w krzywdzącym związku i czy to pierwsza taka relacja – zawsze jest czas na zmianę i zawsze ta zmiana jest tak samo możliwa.

Pamiętaj, że...

Przemoc nigdy nie dzieje się z Twojej winy. Odpowiedzialny jest za nią sprawca.

Mity o przemocy

Przemoc w rodzinie to sprawa prywatna i nie można się wtrącać

Jest zupełnie na odwrót. Brak reakcji, też jest reakcją. Brak pomocy ze strony otoczenia powoduje, że wszyscy uczestniczą w krzywdzeniu ofiary. Odpowiedzialność za życie lub zdrowie człowieka zawsze leży po stronie każdego ze świadków.

Przemoc zdarza się tylko w rodzinach z marginesu społecznego

Przemoc kojarzy się zazwyczaj z biednymi rodzinami najczęściej z problemem alkoholowym. Nie ma sensu pisać, że to nieprawda. Niemniej jednak jest to duże uproszczenie. Znaczący problem mają też rodziny tradycyjne, często wykształcone na wysokim stanowisku. Takiemu sprawcy znacznie łatwiej jest silnie uzależnić swoją ofiarę, ponieważ ma szeroki wachlarz możliwości, może ją zastraszyć nie tylko psychicznie, ale także finansowo.

Przemoc = bicie

Nic bardziej mylnego. Oczywiście jest to jedna z form przemocy, natomiast sprawca stara się zawsze, aby nikt z otoczenia nie wiedział o tym, co się dzieje w jego domu. Dlatego też często znęca się nad swoją ofiarą psychicznie, straszy zabraniem lub skrzywdzeniem dzieci. Gwałt to również przemoc, w małżeństwie często kobieta uważa, że seks to jej powinność, bo przecież jest żoną. Ofiara może uważać, że w małżeństwie nie ma mowy o gwałcie, ale należy pamiętać, że tworząc związek czy to partnerski czy małżeński, dalej pozostajemy oddzielną jednostką która może nie mieć na coś ochoty. Kolejna forma przemocy jest ukryta w domowych finansach. Bardzo często kobieta po porodzie postanawia pozostać w domu, niejednokrotnie mąż namawia ją do pozostania przez dłuższy okres bez pracy. Jest to sytuacja, którą potem wykorzystuje, aby szantażować swoją partnerkę. Pozostawiona bez środków do życia ofiara musi się zgodzić na wszystko, co zapewni jej lub jej potomstwu byt.

To był jednorazowy incydent

bardzo rzadko przemoc to jednorazowy incydent. Jeśli zdarzyło się, że ktoś Cię skrzywdził, to choćby był to ten pierwszy i ostatni raz według jego zapewnień, należy podjąć stanowcze kroki wobec sprawcy. Bardzo dużo organizacji pomaga w radzeniu sobie z agresją.

Jestem z nim dla dobra dzieci

Dobra mama to szczęśliwa mama. Dziecko bardziej niż ktokolwiek inny zauważy, że w domu dzieje się coś niedobrego. Należy pamiętać, że w okresie dorastania silne bodźce z otoczenia wywołują skutki na całe życie. Dziecko kształtuje się w nieprwidłowym otoczeniu, co później powoduje trudności w nawiązywaniu poprawnych relacji z innymi, problemy z nazywaniem uczuć. Dziecko w przyszłości może mieć problem z wzorcem bycia kobietą czy mężczyzną, ponieważ jedyny obraz dla niego to relacja sprawca i ofiara.

Dziecko musi mieć ojca

To prawda, ale nie za wszelką cenę. W dzisiejszych czasach istnieje mnóstwo form kontaktów dziecka z rodzicem i nie musi być to jednoznaczne z przebywaniem pod jednym dachem.

To wszystko przez alkohol. Jak przestanie pić to będzie lepiej

Nie ma żadnej gwarancji na to, że po zaprzestaniu picia partner przestanie być agresorem. Oczywiście alkohol wzmaga agresję, ale to są dwa różne problemy. Jeśli partner zdecydował się na leczenie alkoholizmu, powinien zdecydować się również na leczenie z używania przemocy. Więcej na temat związku alkoholu z przemocą można znaleźć tutaj.

Ofiara jest sobie sama winna

Bardzo częstym myśleniem jest, że ofiara jest irytująca, on wrócił z pracy a ona go prowokowała, bo on był zmęczony, itp. Należy pamiętać, że odpowiedzialność za stosowanie przemocy spoczywa zawsze na sprawcy. Nie ma sytuacji, w której można pozbawić kogoś godności.

Sprawca przemocy to osoba chora psychicznie

Nie ma związku między przemocą a chorobami psychicznymi. Używanie przemocy to zawsze demonstracja siły i patologiczna próba wymuszenia tego, czego sprawca w danym momencie chce.

Pamiętaj, że...

Przemoc to wybór, problemy i konflikty można rozwiązywać bez użycia przemocy.

Przemoc a dziecko

Dziecko jako świadek przemocy

Przemoc mająca miejsce w domu odbija się negatywnie na dzieciach. Zmiany w ich zachowaniu można zauważyć u dzieci w każdym wieku, od niemowląt do nastolatków.

W przypadku kobiety ciężarnej, która doznaje przemocy może dojść do poronienia lub uszkodzenia płodu.

Niemowlęta reagują na psychiczny stan matki, jej niepokój, strach, złość, odczuwają brak bezpieczeństwa w kontakcie z matką,z którą są zwiazane emocjonalnie, uzależnione ale czasami też odczuwają strach.

Małe dzieci często okazują nadmierne przywiązanie do matki, nie chcą się z nią rozstać, mają problemy ze spaniem, nie dają się uśpić,moczą się, boją się kontaktów z innymi osobami, czasami skarżą się na bóle brzucha czy głowy, czasami są agresywne.

Dzieci w wieku szkolnym mogą reagować agresją w stosunku do innych dzieci w szkole, rodzeństwa lub odwrotnie mogą starać się opiekować się młodszymi. Mogą chcieć zostać pupilkiem mamy czy nauczycielki a czasem otwarcie sprzeciwiają się decyzjom osób starszych, szczególnie nauczycieli, wychowawców.

Nastolatki często nie uzewnętrzniają swoich emocji, reagują niepokojem, depresją, zaburzeniami jedzenia, samookaleczaniem. Mogą również reagować agresją, nieposłuszeństwem, przemocą w rozwiązywaniu problemów,wagarują, zaczynają używać alkoholu, narkotyków.

Przemoc względem dzieci

Wyróżnia się cztery rodzaje przemocy wobec dzieci: fizyczną, psychiczną, seksualną oraz przez zaniedbanie. Z badań wynika, iż dziecko w odróżnieniu od ofiary dorosłej narażone jest bardziej na doświadczanie różnych form przemocy jednocześnie. Do tego wszystkiego należałoby dodać wszelkie zachowania mające na celu zarobek na dziecku. Komercyjne krzywdzenie dzieci może być tak samo traumatyczne dla dziecka jak każda inna z wymienionych form przemocy.

Jak rozpoznać dziecko skrzywdzone

Najczęściej występuje wiele nieoczywistych symptomów na raz. Przesłanki do myślenia o danym dziecku jako ofierze przemocy są różne ze względu na wiek dziecka, rodzaj doświadczanej przemocy, sprawcę i jego rolę w życiu dziecka. Zazwyczaj ciężko jest znaleźć te symptomy u ofiary. Aby móc stwierdzić czy dziecko doświadcza przemocy, należy je cierpliwie obserwować. Dziecko doświadczające przemocy bądź będące świadkiem przemocy, może mieć problemy z rozwojem psychicznym i fizycznym, może się izolować od równieśników, bardzo często doświadcza lęku, ma trudności w nauce. W zależności od wieku dziecka mogą pojawić się także nałogi oraz problemy z prawem.

Im więcej symptomów jesteśmy w stanie zauważyć u dziecka, tym większe jest prawdopodobieństwo tego, iż rzeczywiście mamy do czynienia z problemem przemocy.

Pamiętaj, że...

Dzieci widzą i słyszą, co się dzieje w domu.

Pomoc dla dziecka

Jak pomóc mojemu dziecku?

Pamiętaj, żeby uzyskać pomoc dla siebie i dziecka przemoc domowa nie powinna pozostać w ukryciu. Pierwszy krok do wyjścia z sytuacji to powiedzenie o niej komuś zaufanemu: członkowi dalszej rodziny, koledze, przyjacielowi domu, wychowawcy, pielęgniarce, lekarzowi, opiekunowi społecznemu.

Również i dziecko może zacząć traktować sytuację w domu jako normalną. Nawet jeżeli dziecko zdaje sobie sprawę z tego, że tak nie jest, często występuje wstyd, zażenowanie, skrępowanie. Stwórz dziecku okazję do podzielenia się jego wstydliwą tajemnicą z inną osobą, spoza najbliższej rodziny (członek dalszej rodziny, kolega, wychowawca, terapeuta).

Pamiętaj, że bezpieczeństwo twoje i dzieci jest sprawą najważniejszą, nie wahaj się zgłosić sprawy policji, korzystając jeśli trzeba z pomocy organizacji pomocowych.

Gdzie dzieci mogą szukać pomocy?

Jeżeli jesteś dzieckiem/osobą poniżej 25r.ż, która szuka pomocy, porady lub wsparcia te organizacje mogą ci pomóc:

1 ChildLine

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci - 0800 1111

2 Hideout

Strona internetowa dla dzieci i młodzieży z poradami i informacjami na temat przemocy w rodzinie, wyjaśnia czym jest przemoc i co mogą zrobić dzieci, jeśli ma ona miejsce w ich rodzinie.

3 Young Minds Crisis Messenger

Całodobowy, bezpłatny komunikator dla dzieci i młodych osób poniżej 25 r.ż., dzięki któremu można uzyskać pomoc w przypadkach załamania nerwowego czy problemów związanych ze zdrowiem psychicznym.

W ciągu 5 minut każdy zgłaszający się zostanie połączony z przeszkolonym wolontariuszem, który wysłucha, doradzi, pozwoli ci przemyśleć twoją sytuację, zastanowić się nad tym, co czujesz i sprawi, że poczujesz sie pewniej i bezpieczniej. Jeśli będzie taka potrzeba, skieruje cię do innej organizacji.

Połaczenia są bezpłatne z sieci EE, O2, Vodafone, 3, Virgin Mobile, BT Mobile, GiffGaff, Tesco Mobile i Telecom Plus.

Woluntariusz może ci pomóc w sytuacji kiedy:

masz myśli samobójcze
jesteś ofiarą napaści, przemocy
jesteś prześladowany w szkole, w grupie, w domu
chcesz się samookaleczać
masz problemy w relacjach osobistych lub w rodzinie

Możesz SMS-ować anonimowo. W sytuacji, kiedy woluntariusz zorientuje się, że jesteś w niebezpieczeństwie, może przekazać twoje dane innym osobom, które udzielą ci pomocy.

Numer komunikatora Crisis Messenger: 85258

Gdzie rodzice mogą szukać pomocy?

1 Young Minds Parents Helpline

Porady dla rodziców w sprawach związanych z zachowaniem lub zdrowiem psychicznym dziecka.

Czego mogę oczekiwać od Parents Helpline?

Doradca wysłucha cię i w zaufaniu przedyskutuje z tobą problem. Pomoże ci zrozumieć zachowanie dziecka i doradzi co robić dalej. Jeśli bedzie taka potrzeba umożliwi kontakt telefoniczny ze specjalistą (psycholog, psychiatra, pielęgniarka psychiatryczna) w ciągu 7 dni.

0808 802 5544

poniedziałek- piątek 9.30 - 16.00

Istnieje możliwość skorzystania z pomocy tłumacza.

Poza tymi godzinami można wysłać do nich wiadomość wypełniając formularz kontaktowy. Otrzymasz odpowiedź w ciągu 3 dni.

Na stronie internetowej Young Minds znajduje się wiele praktycznych wskazówek dla rodziców, którzy martwią się zachowaniem swoich dzieci lub swoimi własnymi umiejętnościami rodzcielskimi.

2 NSPCC

Organizacja udzielająca wsparcia i porady dorosłym w sprawach przemocy w rodzinie, w sytuacjach gdy w grę wchodzi bezpieczeństwo dziecka.

Bezpłatny całodobowy numer telefonu

0808 800 5000

SMS: 88858, Email: help@nspcc.org.uk

Formularz kontaktowy

Jeżeli jesteś osobą głuchą lub niedosłyszącą możesz porozumieć się za pomocą kamery BSL

3 Family Rights Group

Doradztwo dla rodzin, których dzieci potrzebują pomocy ze strony opieki społecznej lub znajdują się pod opieką władz lokalnych.

Bezpłatny numer telefonu 0808 801 0366

poniedziałek - piątek 09:30 – 15:00

Możesz uzyskać dostęp do tłumacza.

Pomoc dla sprawców przemocy

Osoby, które stosują przemoc względem najbliższych osób mogą otrzymać pomoc, jeśli chcą pracować nad zmianą swojego myślenia i zachowania. Każda osoba może się zmienić, jeśli tego chce. Ważnym elementem zmiany jest przyznanie się przed samym sobą, że to, co robię jest złe. Obwinianie innych i minimalizownie wpływu przemocy na partnerkę i dzieci jest typowe u sprawców gdyż nie chcą brać odpowiedzialności za własne zachowanie i ponosić jego konsekwencji. Wielu sprawców uważa się za ofiary przemocy obwiniając partnerkę za swoje własne czyny:

- mówią tylko o tym, co zrobiła partnerka, unikają w rozmowach tego, co sami zrobili

- myślą, że nie stosowaliby przemocy gdyby partnerka „zrobiła to” czy „nie zrobiła tego”

- uważają, że to partnerka musi się zmienić po to, aby oni mogli przestać stosować przemoc.

Inne sprawy, które sprawcy uważają za powód swojego zachowania to problemy w pracy, dzieci, trudne dzieciństwo, czy problemy finansowe. Żadna z nich nie jest bezpośrednią przyczyną przemocy, są to sprawy, o które mogą powodować konfikty w domu, ale to czy zachowamy się agresywnie, czy też nie, zależy tylko od nas. Przemoc to wybór.

Wielu sprawców twierdzi, że w chwili złości „stracili panowanie nad sobą” , czy „nie byli w stanie kontrolować tego, co robią”. Większość sprawców nie traci panowania nad swoim zachowaniem w chwilach złości w miejscu publicznym, wobec pracodawcy, czy względem innych osób, tylko względem partnerki. Agresja wobec innych osób niesie za sobą nieprzyjemne konsekwencje, a tego, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami nikt nie widzi. Sprawcy przemocy krzywdzą najbliższe im osoby ponieważ dają sobie na to przyzwolenie, uważają, że mają do tego prawo. Nawet w chwilach złości są w stanie kontrolować gdzie uderzą partnerkę, jak mocno, czy uderzą z otwartej dłoni czy pięścią, decydują o tym kiedy przestać. Tą samą świadomość tego, co robią mogą wykorzystać do podjęcia decyzji o tym, aby przemocy nie stosować wogóle.

Więcj informacji na temat kursów oferowanych przez nas dla Polaków/Polek, którzy stosują przemoc znajdziesz tutaj.

Co mogą zrobić osoby, które stosują przemoc i chcą to zmienić?

Nauczyć się rozpoznawać wczesne znaki ostrzegawcze, które wskazują na to, że narasta we mnie agresja i mogę zacząć stosować przemoc względem najbliższych

- tzw „czułe punkty” – to sprawy, które zwykle wywołują u mnie agresję, np.kłótnie o pieniądze, znajomych, kto ma rację na dany temat

- fizyczne znaki ostrzegawcze - co się dzieje z moim ciałem w miarę narastającego napięcia, czy jest mi gorąco, wolniej oddycham, szybciej bije mi serce. Czy zaciskam pięści, zaczynam szybko chodzić po pokoju, podnoszę głos, nie odzywam się.

- emocje – odczuwam złość, zmieszanie, winę, krzywdę.

- psychiczne znaki ostrzegawcze – o czym myślę zanim skrzywdzę partnerkę, jakie myśli „nakręcają” moją złość, negatywne myśli o partnerce, tłumaczenie swoich myśli i zachowań.

Zastosować metodę „czas na odwrót” – po prostu oddalić się od partnerki na jakiś czas, aby się uspokoić. W ten sposób uniknie się stosowania dalszej przemocy, zwłaszcza fizycznej. Jak tylko zauważę moje znaki ostrzegawcze, oddalam się, nie czekam aż sytuacja się pogorszy. Wychodzę z domu na godzinę i w tym czasie staram się uspokoić (nie poprzez alkohol czy narkotyki, czy jazdę samochodem). Zastanawiam się nad tym, co ja mogę zmienić w swoim podjeściu do sprawy, a nie co powinna zmienić partnerka. Jak inaczej można rozwiązać dany problem bez użycia agresji.

Rozpocząć leczenie alkoholowe/narkotykowe – substancje te nie powodują przemocy, ale jeśli uważam, że jestem bardziej agresywny po ich spożyciu, a nie robię nic żeby przestać je brać czy pić, to świadomie podejmuję wybór o tym, żeby dalej stosować przemoc. Informacje o lokalnych środkach leczenia uzależnień można znaleźć na stronie Frank oraz DrinkAware . Informacje o spotkaniach Anonimowyh Alkoholików na terenie Wielkiej Brytanii są dostępne tutaj.

Zapisać się na kurs dla sprawców przemocy. Pomoże ci on zmienić zachowania nacechowane przemocą i nauczy podstaw związków w których jest równość i szacunek. Informacje o kursach można uzyskać dzwoniąc na bezpłatny numer organizacji Respect – 0808 802 4040. Dzwoniąc pod ten numer można również anonimowo porozmawiać o swojej sytuacji.

Pamiętaj, że...

Pracując na sobą, możesz "oduczyć się" zachowań, które niszczą Twoje relacje z innymi.

Informacje przygotowane przez zespół Vesty SFS CIC oraz nasze wolontariuszki: Aleksandrę Skorupską oraz Teresę Goddard.

Czym jest przemoc

Mity o przemocy

Przemoc a dziecko

Pomoc dla dziecka

Pomoc dla sprawcow

Pomoc dla osób doświadczajacych przemocy

Przemoc w rodzinie

Pomoc w nagłej sytuacji

Specjalistyczne wsparcie

Organizacje lokalne

Krajowe infolinie

Pamiętaj, że...

​

Pamiętaj, że...

Pamiętaj, że...

Pamiętaj, że...